"naranasan mo na ba na saktan ka ng mahal mo, ang sakit sakit...pero maiinis ka na lang dahil bigla siyang tatawag at hello pa lang niya....napatawad mo na..."
nakakainis mang aminin pero totoo ito...sa lahat ng pagkakataong gusto kong magalit sa kanya... ngiti lang niya parang nakalimutan ko na lahat...katangahan na kung katangahan pero anong magagawa ko eh ganito ang pakiramdam ko eh...ewan ko ba kung manhid lang talaga siya o ano samantalang halos lahat na yata eh alam na may gusto ako sa kanya... kelan lang meron siyang kasalanan sa akin... galit na galit ako pero nang makita ko siya parang nabura lahat ng galit... habang nakangiti siya na may maamong mukha...yun lang ang kailangan niyang gawin para mawala ang kung anumang sama ng loob... sana meron akong kapangyarihang pahintuin ang oras para pwede ko lang siyang tignan, di ko siya hahawakan....titignan ko lang siya habang iniisip kung ano ang magiging buhay ko pagtapos ng sandaling iyon...yun bang tulad ng dati... lagi lang sa tingin, sa mga biro at sa kung ano pang mga bagay na kumportable siya...dahil sa mga pagkakataong gano'n...wala akong ibang magagawa kundi isipin ang buhay ko habang siya masaya sa kanya...alam ko masasaktan ako ng husto...pero okay lang...hello pa lang niya mapapatawad ko na...
currently feeling: martir mode...
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment